با قلم کاری نقره دل کسانی که دوست دارید را بدست بیاورید

کاوش های انجام شده در سال 1947 در زیویه (کردستان) گنجینه ای از اقلام طلایی و برنزی (و همچنین اقلام ساخته شده از عاج) را در اختیار ما قرار داد که قدمت آن به قرن هفتم قبل از میلاد (دوران مادها) می رسد.

علاوه بر این، در حفاری در حسنلو تپه (ارومیه)، جامی طلایی با داستان‌های افسانه‌ای یافت شد که قدمت آن به قرن ۸ تا ۱۴ قبل از میلاد می‌رسد.

قلم کاری نقره یکی از صنایع دستی قدیمی ایران است که در گروه فلزکاری قرار می گیرد.

شکی نیست که جام مارلیک و سایر اقلام فلزی یافت شده در چراغعلی تپه رشت می تواند نشان دهنده مهارت فلزکاران ایرانی در دوران مادها یا پیش از آن باشد.

از سندی که در این کاوش ها به دست آمده می توان نتیجه گرفت که هنر سفالگری و پارچه بافی «هنر صنعتی» عصر مادها بوده است.

ابزار مسی حکاکی شده لرستان (سلاح، ادوات کشاورزی، وسایل تزیینی، اقلام آیینی، تسمه، تندیس، اوج و…) از هنرهای سنتی و صنایع دستی مهم ایرانی در هزاره های اول پیش از میلاد است.

حکاکی معادل کلمه قلمزنی در انگلیسی است به هر حال هنر تزیین و کنده کاری انواع نقوش و نقوش بر روی اجسام فلزی است.

فلز پایه عمدتاً مس ، طلا ، نقره و برنج است حکاکی را به کمک قلم (قلم فلزی) و چکش انجام می دهند.

اگر مجذوب این هنر بی نظیر هستید، با ما همراه باشید تا از طریق این مقاله بیشتر با آن آشنا شوید.

خواهید فهمید که این هنر چقدر قدمت دارد و چه چیزی آن را به این تماشایی می کند.

پیشینه قلمزنی را به زمان سکاها که از نژاد آریایی بودند نسبت می دهند.

جام طلای حسنلو در سال 1957 کشف شد، این اثر قلمزنی دارای نقوش برجسته ای مانند خدایان بر ارابه است قدمت آن به هزاره اول برمی گردد.

جام های طلای مارلیک نیز از جمله نقوش این دوره است.

از دوره مادها که در قرن هفتم پیش از میلاد در ایران به قدرت رسید، متأسفانه تعداد کمی نقش و نگار برجای مانده است.

با شکل گیری حکومت هخامنشیان ، هنر قلمزنی نیز متحول شد و دوره بعد را تحت تأثیر قرار داد.

دوره هخامنشی در واقع اوج فلزکاری است.

اما متأسفانه در اثر حمله اسکندر و آتش زدن تخت جمشید آثار بسیاری از بین رفت و به دستور اسکندر به سکه تبدیل شد.

در دوره ساسانیان ، یعنی در سالهای 224 تا 650 میلادی، تجارت بین ایران، یونان و روم گسترش یافت.

و به همین دلیل هنر ایران تحت تأثیر هنر یونانی و رومی قرار گرفت.

رایج ترین ظروف این دوره سینی هایی بود که ساسانیان بر روی آن تصاویری از شکار و مراسم سلطنتی مانند مراسم هدیه دادن را حک می کردند.