قیر می‌تواند به مخلوط طبیعی از مایعات آلی مختلف، که قیر خام نیز نامیده می‌شود، یا بقایای تولید شده در فرآیند تقطیر زغال‌سنگ یا نفت، به نام قیر تصفیه‌شده، اشاره داشته باشد.
این ماده ای سیاه مایل به قهوه ای، بسیار چسبناک و قیر مانند است که به دلیل خاصیت چسبندگی و چسبندگی، اولین فرآورده نفتی مورد استفاده بشر بود.
کاربرد اصلی معاصر آن در سنگفرش جاده ها است.
در آمریکای شمالی به آن آسفالت می گویند.
قیر صادراتی در بورس امروز را می توان به صورت مواد جامد یا نیمه جامد یافت و عمدتاً از هیدروکربن ها تشکیل شده است.
شکل گیری آن را می توان به تجزیه موجودات در اعماق پوسته زمین، جایی که تحت فشار و گرمای شدید قرار گرفتند، ردیابی کرد.
در این فرآیند موادی مانند قیر تولید می شد. ذخایر طبیعی را می توان در سرتاسر جهان یافت که بزرگترین آنها در کانادا و ونزوئلا است.
استفاده های تاریخی از قیر را می توان به 8000 سال قبل از حضور آن در ابزارهای مختلف نئاندرتال جستجو کرد.
استفاده انسان از این ماده به 5000 سال قبل از میلاد برمی گردد.
منشأ باستانی آن را می‌توان در چیزی که تصور می‌شود منبع این نام است، از اصطلاح سانسکریت باستانی “jatu” و “jatu-krit” که به ترتیب به معنی “پیچ” و “ایجاد زمین” هستند، یافت. رزین درختان لحن استفاده از قیر با توجه به شرایط جغرافیایی و اجتماعی متفاوت است.
با این حال، در طول تاریخ برای کارهایی مانند ضد آب، ساخت و ساز ساختمان، و ترکیب ابزارهای پیچیده تر که به برخی از عناصر اتصال نیاز دارند، استفاده شده است.
همچنین اعتقاد بر این بود که در فرآیند مومیایی سازی در مصر باستان استفاده می شود و به عنوان نوعی نگهدارنده عمل می کند.
در حالی که این ادعا مورد مناقشه قرار گرفته است، اصطلاح مومیایی از اصطلاح عربی قیر، “مومیه” آمده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.